కీర్తన 102
------------
మది ఏది మరిచిన
మనసైన మాధవుని
మరువబోదు ఈ మనసు
అనురాగ సీమలో
అలవుకాని ఆనందములో
మురిసి తరించిన ఆ తరుణం
మరువబోదు ఈ మనసు
పదేపదే వల్లెవేసుకొంటూ
ప్రేమను పదిలంగా దాచుకొంటూ
ఎద పరవశమైన ప్రతి క్షణం
మరువబోదు ఈ మనసు
మనసే మందిరమై మందిరమున
మాధవుకై ప్రేమానురక్తితో భక్తితో
తననుతాను సమర్పించుకొన్న
రాధవైనం మరువబోదు ఏ యుగం
No comments:
Post a Comment